We wcześniejszym artykule poruszaliśmy kwestię sposobów nabycia obywatelstwa polskiego na podstawie ustawy o obywatelstwie polskim z dnia 2 kwietnia 2009r. W poniższym artykule chcielibyśmy przybliżyć Państwu praktyczny aspekt nabycia obywatelstwa za pomocą uznania za obywatela przez właściwego wojewodę na mocy art. 4 ust. 3 wymienionej ustawy.
Kancelaria BSS kompleksowo wspiera klientów w procesie ubiegania się o obywatelstwo polskie. Pomagamy w przygotowaniu i skompletowaniu niezbędnych dokumentów, sporządzamy wnioski i reprezentujemy klientów przed odpowiednimi organami administracji publicznej. Dzięki naszemu doświadczeniu i znajomości procedur zwiększamy szanse na pomyślne zakończenie postępowania. Jeśli rozważasz ubieganie się o obywatelstwo polskie, skontaktuj się z nami — chętnie odpowiemy na Twoje pytania i przeprowadzimy Cię przez cały proces krok po kroku.
Uznanie za obywatela polskiego następuje na wniosek samego zainteresowanego, który składany jest do właściwego wojewody ze względu na miejsce faktycznego zamieszkania. Aby procedura przebiegła płynnie i bez zbędnych opóźnień, konieczne jest przygotowanie stosownej dokumentacji.
Zgodnie z art. 30 ust. o obyw. polskim za obywatela polskiego uznaje się:
1) cudzoziemca przebywającego nieprzerwanie na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej co najmniej od 3 lat na podstawie zezwolenia na pobyt stały, zezwolenia na pobyt rezydenta długoterminowego Unii Europejskiej lub prawa stałego pobytu, który posiada w Rzeczypospolitej Polskiej stabilne i regularne źródło dochodu oraz tytuł prawny do zajmowania lokalu mieszkalnego;
2) cudzoziemca przebywającego nieprzerwanie na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej co najmniej od 2 lat na podstawie zezwolenia na pobyt stały, zezwolenia na pobyt rezydenta długoterminowego Unii Europejskiej lub prawa stałego pobytu, który:
a) pozostaje co najmniej od 3 lat w związku małżeńskim zawartym z obywatelem polskim lub
b) nie posiada żadnego obywatelstwa;
3) cudzoziemca przebywającego nieprzerwanie na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej co najmniej od 2 lat na podstawie zezwolenia na pobyt stały, które uzyskał w związku z posiadaniem statusu uchodźcy nadanego w Rzeczypospolitej Polskiej;
4) małoletniego cudzoziemca przebywającego na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej na podstawie zezwolenia na pobyt stały, zezwolenia na pobyt rezydenta długoterminowego Unii Europejskiej lub prawa stałego pobytu, którego jedno z rodziców jest obywatelem polskim, a drugie z rodziców, nieposiadające obywatelstwa polskiego, wyraziło zgodę na to uznanie;
5) małoletniego cudzoziemca przebywającego na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej na podstawie zezwolenia na pobyt stały, zezwolenia na pobyt rezydenta długoterminowego Unii Europejskiej lub prawa stałego pobytu, którego co najmniej jednemu z rodziców zostało przywrócone obywatelstwo polskie, a drugie z rodziców, nieposiadające obywatelstwa polskiego, wyraziło zgodę na to uznanie;
6) cudzoziemca przebywającego nieprzerwanie i legalnie na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej co najmniej od 10 lat, który spełnia łącznie następujące warunki:
a) posiada zezwolenie na pobyt stały, zezwolenie na pobyt rezydenta długoterminowego Unii Europejskiej lub prawo stałego pobytu,
b) posiada w Rzeczypospolitej Polskiej stabilne i regularne źródło dochodu oraz tytuł prawny do zajmowania lokalu mieszkalnego;
W tym miejscu warto zwrócić uwagę, że w odróżnieniu od pkt 1. we wskazanym sytuacji nie ma konkretnego określenia na jakiej podstawie cudzoziemiec powinien przebywać na terytorium RP. Może to być nawet wiza lub karta pobytu czasowego. Oznacza to, że cudzoziemiec składający wniosek o uznanie za obywatela polskiego musi posiadać zezwolenie na pobyt stały lub status rezydenta długoterminowego UE.
7) cudzoziemca przebywającego nieprzerwanie na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej co najmniej od roku na podstawie zezwolenia na pobyt stały, które uzyskał w związku z polskim pochodzeniem lub posiadaną Kartą Polaka.
Aby cudzoziemiec został uznany za obywatela polskiego, wystarczy, że spełni jedną z przesłanek określonych w ustawie. Dodatkowo musi wykazać znajomość języka polskiego na poziomie co najmniej B1. Może to potwierdzić oficjalnym certyfikatem, świadectwem ukończenia szkoły w Polsce lub szkoły za granicą, w której językiem wykładowym był polski. Ten wymóg nie dotyczy jednak małoletnich, którzy przebywają na terytorium RP i również są objęci procedurą uznania za obywatela polskiego.
Jeżeli wniosek o uznanie cudzoziemca za obywatela polskiego został złożony w trakcie, gdy cudzoziemiec został już objęty procedurą nadania obywatelstwa przez Prezydenta RP, postępowanie w sprawie uznania za obywatela zostaje umorzone.
Zgodnie z art. 31 ust. o obyw. polskim cudzoziemiec, który nie spełnia wymogów z art. 30 albo nabycie przez niego obywatelstwa polskiego może stanowić zagrożenie zarówno dla obronności, jak i porządku publicznego, właściwy wojewoda wydaje decyzję odmowną uznania za obywatela polskiego.
Wniosek jest składany na oficjalnym formularzu, który znajduje się na stronie rządowej wraz ze stosownymi dokumentami. Niezbędne będzie dołączenie m.in.:
1. Odpisu aktu urodzenia, opis aktu małżeństwa
2. Oświadczenie o nieprzerwanym pobycie na terytorium RP, którego oficjalny wzór znajduje się na stronie rządowej
3. Karata pobytu wnioskodawcy
4. Paszport
5. decyzja wojewody zezwalająca na osiedlenie się, pobyt rezydenta długoterminowego Wspólnot Europejskich lub prawo stałego pobytu oraz kserokopia decyzji
6. dokumenty potwierdzające stabilne i regularne źródło dochodu za trzy lata poprzedzające złożenie wniosku o uznanie za obywatela polskiego
7. aktualne zaświadczenie o niezaleganiu ze zobowiązaniami podatkowymi z urzędu skarbowego
8. aktualne dokumenty potwierdzające tytuł prawny do zajmowanego lokalu oraz ich kserokopie
9. fotografie
Wskazane wyżej wykaz nie wyczerpuje listy niezbędnych dokumentów, które należy złożyć. Co więcej, jeżeli są sporządzone w języku obcym, należy dołączyć również ich tłumaczenie na język polski.
Wniosek o uznanie za obywatela podlega opłacie skarbowej w wysokości 219 zł, którą należy wpłacić na rachunek Urzędu Miasta. Dowód uiszczenia opłaty powinien zostać dołączony do wniosku o uznanie za obywatela. W przypadku decyzji odmownej, opłata skarbowa może zostać zwrócona.
Czas trwania całej procedury uznania za obywatela polskiego powinna zostać rozpatrzona niezwłocznie, jeżeli wniosek spełnia wszystkie wymogi formalne i merytoryczne. Dlatego kluczowe jest, by od samego początku dopilnować każdego szczegółu i złożyć wniosek w pełni kompletny. Jednocześnie nie można zapominać, że urząd ma obowiązek działać z poszanowaniem praw jednostki, zapewniając szybkie i skuteczne rozpatrzenie sprawy. Gdy sprawa wymaga przeprowadzenia postępowania wyjaśniającego, wniosek powinien być rozpatrzony nie później niż w ciągu miesiąca. Natomiast w wypadach szczególnie skomplikowanych termin ten może ulec wydłużeniu do dwóch miesięcy.
W przypadku decyzji odmownej, wnioskodawca może odwołać się do Ministra Spraw Wewnętrznych, za pośrednictwem wojewody, który wydał decyzję odmowną w terminie 14 dni od dnia jej doręczenia.
Autor wpisu:
Karolina Hutniczak Asystentka Adwokata